قانون گریزی همواره یکی از علل بروز مشکلات، معضلات وحوادث ترافیکی در همه جوامع است که بسته به بافت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی وجغرافیای آن ها میزان و نوع متفاوتی دارد. اهمیت این موضوع محققان را بر این داشته که در چند دهه قبل تحقیقات مختلفی بر این عوامل انجام دهند. هدف این رساله بررسی تأثیر پنج عامل بزرگ شخصیتی بر قانون گریزی ترافیکی رانندگان شهرستان کامیاران بود. تعداد نمونه ها شامل 200 نفر از رانندگان زن و مرد باسابقه رانندگی بود، برای ارزیابی اینکه کدام یک از پنج عامل بزرگ شخصیتی (برونگرایی، روان رنجور خویی، دین داری، وظیفه شناسی، گشودگی) در هنگام رانندگی تخلفات بیشتری انجام می دهند و همچنین برای بررسی اینکه کدام شخصیت ها در رانندگی رفتار پرخطرتری از خود نشان می دهند. همچنین شامل نمونه دیگری از پرسش نامه عوامل مؤثر بر تصادفات بود برای بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تصادفات و پی بردن به اینکه کدام یک از عوامل بیشترین تأثیر را در بروز تصادفات دارند. نمونه گیری ها به روش نمونه گیری در دسترس انجام شدند، برای تشخیص تیپ های شخصیتی از پرسش نامه نئو فرم کوتاه استفاده شد، همچنین برای تشخیص رفتار پرخطر و قانون گریزی از یک پرسش نامه که در تحقیق های پیشین روایی آن بررسی شده بود استفاده شد و برای ارزیابی عوامل مؤثر بر تصادفات جاده ای از یک پرسش نامه استفاده شد که روایی این پرسش نامه نیز در تحقیقات دیگری بررسی شده بود. در نهایت نتایج به این صورت خلاصه می شوند: ویژگی های شخصیتی صفات دلپذیر بودن، باوجدان بودن و برون گرایی تأثیر معناداری بر رفتارهای پرخطر دارند.
