خانواده به عنوان نهادی اجتماعی، پایه اولیه ی پیوند اجتماعی اعضا را بنیان می نهد و با تأمین مجموعه ای از نیازهای انسانی، عهده دار نقش ها و کارکردهای ویژه ای است. مشارکت پذیری اعضای خانواده پدر- مادر و درمانگر به عنوان نیاز اجتناب ناپذیر عصر ما، همه ابعاد انسانی را در سطوح مختلف فکری، عاطفی و رفتاری قرار می دهد و در تعالی خانواده حائز اهمیت است. فرآیند مشارکت پذیری از رویکردهای نظری متفاوتی استنباط می کند، اما نظام مند روش درمانی کودک موجب می شود تا با بهره گیری از نظریه های روان درمانی کودک، شرایط و موانع مشارکت پذیری اعضای خانواده برداشته شودو زمینه پیشگیری و درمان کودک فراهم کرد.
