عملکرد مطلوب سیستم زناشویی و نهاد خانواده در طی زمان، به طیفی از خصایص و توانمندی های چندبُعدی نیاز دارد که از این میان می توان به منعطف بودن از لحاظ روان شناختی توانایی ابراز احساسات مثبت نسبت به همسر و فقدان بی رمقی زناشویی اشاره کرد. موفقیت عملکرد زناشویی مستلزم وجود ملزومه های فوق الذکر می باشد، ملزومه هایی که ایجاد و تقویت آن ها از طریق طیفی از روش ها و مدل های درمانی ممکن می باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی تئوری انتخاب بر بی رمقی زناشویی، احساس مثبت نسبت به همسر و انعطاف پذیری روان شناختی زنان متاهل در سال 1398 در شهرستان کامیاران انجام-شد. روش پژوهشی مورد استفاده در پژوهش حاضر، روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامیِ زنان متاهل 18 تا 35 سال شهرستان کامیاران بود که از این میان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 زن متاهل برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند و مداخله ی درمانی (تئوری انتخاب) در قالب 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی مشارکت کنندگان گروه آزمایش اجرا شد و پس از اتمام مداخله ی درمانی پس آزمون و سپس جلسه پیگیری (یکماه پس از اتمام مداخله درمانی) بر روی مشارکت کنندگان گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. درنهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه (23) و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجی که از این تحقیق به دست آمد تاثیر معنادار کاربست تئوری انتخاب گلاسر را بر هر سه متغیر بی رمقی زناشویی، احساس مثبت نسبت به همسر و انعطاف پذیری روان شناختی را در زنان متاهل شهر کامیاران نشان داد.
