پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل بهزیستی تحصیلی بر اساس جهتگیری هدفی، تابآوری تحصیلی و خوشبینی تحصیلی با میانجیگری خودناتوانسازی تحصیلی انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه دوم شهرستان پلدختر در سال 1400-1399 بود که مطابق آمار اخذشده از آموزش و پرورش شهرستان مذکور برابر با 1800 نفر بودند. نمونه آماری این پژوهش بر اساس جدول کرجسی و مورگان برابر با 318 نفر بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامههای استاندارد بهزیستی تحصیلی تومینین- سوینی و همکاران، خودناتوان سازی جونز و رودولف، خوش بینی تحصیلی اسکنن و همکاران، هدف پیشرفت الیوت و مکگریگـور و تاب آوری تحصیلی ساموئل استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها افزون بر شاخص های توصیفی، از تحلیل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان داد که جهت گیری هدفی تسلطی، تاب آوری تحصیلی و خوش بینی تحصیلی با میانجی گری خودناتوان سازی بر بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه اثر معنادار دارند. بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که خودناتوان سازی عاملی تهدیدکننده است که می تواند اثری منفی و چالشبرانگیز بر بهزیستی تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه داشته باشد و اثرات مثبت بسیاری از پیامدهای مثبت تحصیلی را از بین ببرد.
