پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ویژگی های شخصیت، رضایت جنسی و ذهن آگاهی با رضایت زناشویی: نقش واسطه ای تمایز یافتگی دانشجویان دانشگاه کردستان در سال 1398 1397 انجام شد. روش پژوهشی مورد استفاده در پژوهش حاضر، روش توصیفی _ همبستگی از نوع مدل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه کردستان بود. که در سال تحصیلی 98-97 مشغول به تحصیل بوده اند و براساس جدول مورگان تعداد 350 نفر با روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه منتخب انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای مقیاس پنج عاملی شخصیت نئو (مک کری و کاستا، 1985)؛ مقیاس رضایت جنسی (هادسون و همکاران، 1981)؛ مقیاس ذهن آگاهی (براون و رایان، 2003)؛ پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (السون و همکاران، 1989)؛ مقیاس تمایز یافتگی خود (اسکورون، 2000) استفاده شده است. در پژوهش حاضر به منظور توصیف یافته های پژوهش از روش های آمار توصیفی از جمله فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش های آماری مدل مسیر استفاده شده است. در تحلیل داده ها علاوه بر محاسبه شاخص های توصیفی (شامل محاسبه جداول، توزیع فراوانی، درصدها و محاسبه شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی نظیر میانگین و واریانس)، به محاسبه شاخص های استنباطی اقدام شد. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها با استفاده از نرم افزار-های آماری SPSS و AMOS نسخه (25)، و به تناسب فرضیه های پژوهش از روش آماری ضریب همبستگی و معناداری آن و مدل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی نئو با رضایت زناشویی به صورت غیرمستقیم ارتباط دارند. ویژگی های شخصیتی نئو با رضایت زناشویی به صورت مستقیم ارتباط دارند. رضایت جنسی ارتباط مثبت بواسطه متغیر تمایز یافتگی خود با رضایت زناشویی دارد. رضایت جنسی با تمایز یافتگی خود ارتباط دارد و همچنین تمایز یافتگی خود با رضایت زناشویی ارتباط دارد. ذهن آگاهی ارتباط مثبت با تمایز یافتگی خود دارد به عبارتی اثر مستقیم ذهن آگاهی با تمایز یافتگی خود معنادار است.
