طنز از فروع ادب غنایی است که در ان معایب و نارسایی های اجتماعی با چاشنی خنده و با استفاده ا شگردهای هنری و ادبی مطرح می گردد. هدف طنز اصلاح جامعه است. از این رو افزایش یا کاهش طنز در یک جامعه به طور مستقیم با کاستی ها و نارسایی های آن جامعه د پیوند می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی شگردهای هنری و ادبی عبید زاکانی است در افرینش طنز. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و داده ها با استفاده از تکنیک محتوی به شیوه ی کتابخانه ای و سندکاوی گردآوری شده است. نتیجه نشان می دهد عبید از شگردهایی چون بزرگ نمایی، نقیضه پردازی، بازی با کلمات و امثال انها استفاده کرده است. وی با به کارگیری این شگردهانارسایی ها و عیوب جامعه ی عصر خود را می نمایاند.
