پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر علائم و شاخص‌های هیجانی و شناختی بزرگسالان دارای اختلال اضطراب جدایی همبود با اختلال‌های هیجانی صورت گرفت. پژوهش حاضر در قالب طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با پیگیری سه ماه انجام شد. جامعه آماری شامل بزرگسالان 18 تا 40 سال مبتلا به اختلال اضطراب جدایی همبود با اختلال هیجانی شهر سنندج بود که دانشجویان و کارکنان دانشگاه کردستان و بستگان این افراد را شامل می‌شد. این افراد پس از احراز ملاک‌های ورود و خروج توسط اجرای مصاحبه تشخیصی ساختاریافته و پرسش‌نامه اضطراب جدایی به طور تصادفی در دو گروه دریافت‌کننده درمان فراتشخیصی یکپارچه (17 نفر) و گروه انتظار (17 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های DASS 21، اضطراب جدایی بزرگسال (ASA 27)، حساسیت اضطرابی (ASI)، همجوشی و گسلش شناختی (CFQ)، دشواری در تنظیم هیجان (DERS) و عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد میانگین نمرات علائم اضطراب جدایی، اضطراب، افسردگی، عدم تحمل ابهام، حساسیت اضطرابی، آمیختگی شناختی و دشواری در تنظیم هیجان در گروه دریافت‌کننده درمان فراتشخیصی یکپارچه به طور معناداری نسبت به گروه انتظار کاهش‌یافته است و این تغییرات در طول زمان و دوره پیگیری پایدار است. نیز باتوجه‌به اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر کاهش علائم شناختی و هیجانی بزرگسالان دارای اختلال اضطراب جدایی، نتایج حاضر برای متخصصان بالینی فعال در زمینه‌های درمان و مشاوره، شامل تلویحات کاربردی است. این نتایج می‌توانند به متخصصان در بهبود روش‌های درمان و مشاوره کمک کرده و به آن‌ها امکان می‌دهد تا از اطلاعات به‌دست‌آمده برای ارتقا کیفیت خدمات خود استفاده کنند.
