مهدی زمستانی

مقدمه: مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال یادگیری خاص به دلیل مشکلات یادگیری کودکان خود فشار روانی بیشتری را نسبت به سایر مادران تجربه می‌کنند و این امر ممکن است منجر به تغییر در برخی از مؤلفه‌های روانشناختی در آنها شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و آمیختگی ‌شناختی در مادران دارای فرزند با و بدون اختلال یادگیری خاص انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال یادگیری خاص در شهر سنندج بود که جهت درمان اختلالات یادگیری فرزندان خود در طول سال‌تحصیلی 1403-1402 به مراکز ناتوانی‌های یادگیری (توان پویا، رهنما و راه نو) مراجعه کرده بودند. از میان این مادران تعداد 75 نفر به شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند، همچنین 75 نفر از مادران فرزندان عادی به عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. ابزارها عبارت بودند از پرسشنامه پذیرش و عمل-نسخه دوم (AAQ-II) و پرسشنامه آمیختگی شناختی (CFQ) و داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) توسط نرم افزار SPSS-28 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه مادران از لحاظ انعطاف‌‌پذیری روان‌شناختی و آمیختگی ‌شناختی تفاوت معناداری وجود دارد، بدین صورت که میانگین نمرات مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال یادگیری خاص در انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (01/0p< ,510/29F=) کمتر و در آمیختگی شناختی (01/0p< ,127/49F=) بیشتر از گروه عادی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعۀ حاضر، مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال یادگیری خاص در مقایسه با مادران کودکان عادی انعطاف‌پذیری روان‌شناختی پایین‌تر و آمیختگی شناختی بالاتری را تجربه می‌کنند. برگزاری دوره‌های آموزشی ویژه مادران دارای فرزند مبتلا به ناتوانی یادگیری خاص جهت تقویت انعطاف‎پذیری روانشناختی، کاهش آمیختگی شناختی و بهبود سایر مؤلفه‌های روانشناختی پیشنهاد می‌شود.