پیش زمینه و هدف: اختلال یادگیری به عنوان یکی از گسترده ترین ناتوانی های عصبی-تحولی دوران کودکی نیازمند مداخلات مؤثر است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش تحریک الکتریکی مستقیم فراقشری مغز (tDCS) و بازی درمانی بر بهبود توجه و عملکرد روانی حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری بود. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) و جامعه آماری آن متشکل از همه مراجعان مرکز اختلالات یادگیری آموزش و پرورش شهرستان سقز در سال تحصیلی 1396 بوده است. نمونه پژوهش 30 نفر دانش آموز دختر و پسر مقطع ابتدایی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. گروههای تجربی 4 هفته (دو جلسه یک ساعته در هفته) شرکت کردند و گروه کنترل در طول دوره مداخلات به فعالیت روزانه خود پرداختند. قبل از شروع و در پایان دوره مداخلات توجه و عملکرد روانی حرکتی آزمودنی ها با آزمون عملکرد پیوسته IVA و آزمون حرکتی لینکین اوزرتسکی اندازه گیری و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان دادند که هر دو روش باعث ارتقای توجه و عملکرد روانی حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری شده اما این بهبود در روش tDCS در سطح (05/0p<) چشمگیرتر بوده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، به والدین و مربیان و درمانگران اختلالات یادگیری توصیه می شود در برنامه های آموزشی درمانی در کنار بازی درمانی، tDCS را نیز قرار دهند.
