مهدی زمستانی

هدف: بررسی نقش اختلالات روانپزشکی ، متغیرهای خانوادگی و شغلی در رفتارهای خودآسیب رسان کارکنان ارتش جمهوری اسلامی ایران در شهر شیراز است. روش: 215 نفر از کارکنان ارتش در شهر شیراز به صورت تصادفی ساده انتخاب شده و ابزارهای پژوهش را تکمیل کردند. این ابزارها شامل پرسشنامه رفتار خودکشی-نسخه تجدید نظر شده ، پرسشنامه خودآسیب زنی، پرسشنامه افسردگی بک (ویراست دوم)، آزمون بالینی چند محوری میلون– 3، ابزار سنجش خانواده ، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ ، پرسشنامۀ رضایت شغلی بری فیلد و روث و پرسشنامۀ استرس شغلی بودند. داده های به دست آمده از طریق مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان دادند که مدل اندازه گیری برازش مناسبی ندارد، بنابراین اصلاحاتی در مدل اندازه گیری به عمل آمد. در بخش ساختاری نیز با توجه به شاخصهای برازش و اصلاح، برخی مسیرها حذف (اختلالات شخصیت و اختلات اضطرابی) شدند تا مطابق شاخصهای برازش، مدل از برازش متناسبی برخوردار شود. علاوه بر این یافته ها نشان دادند افسردگی (79/0=β p<001, ,74/7t=)، عوامل شغلی (79/0=β p<001, ,52/5t=) و کارکردهای خانوادگی (67/0=β p<001, ,92/2t=) تاثیر مستقیم معناداری در آسیب رسانی به خود دارند. همچنین شغل (62/0=β p<001, ,09/8t=) و کارکرد خانواده (69/0=β p<001, ,21/4t=) تاثیر مستقیم معناداری بر افسردگی دارد. در نهایت یافته ها نشان دادند که شغل از مسیر افسردگی (49/0=β) و کارکرد خانواده (46/0=β) اثر غیرمستقیمی بر خودآسیب رسانی تاثیر دارد. نتیجه گیری: متغیرهای افسردگی، فرسودگی شغلی و کارکرد خانوادگی از عوامل تاثیر گذار بر رفتار خودآسیب رسان کارکنان ارتش هستند.