مقدمه: اهمال کاری پدیده ای شایع است. ظاهراً اکثر مردم دست کم با تاخیر در انجام بعضی از کارها، وقت گذرانی می کنند و برخی نیز وقت گذرانی را شیوۀ زندگی خود ساخته اند. از آن جایی که اهمال کاری پیامدهای عینی و عاطفی در فراگیران به وجود می آورد توانسته فضای جدیدی را برای پژوهش ها ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اهمال کاری رفتاری در بین دانشجویان دختر و پسر دانشکده پرستاری فاطمه زهرا (س) رامسر انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش که در سال 93-1392 اجرا شده است، ابتدا 155 نفر از دانشجویان دانشکده به روش نمونه-گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند که از بین آنها 120 نفر (60 دختر و 60 پسر) با توجه به کامل بودن پرسشنامه-ها و با توجه به نمره آنها در پرسشنامه اهمال کاری عمومی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های پژوهش با آزمون تی گروه های مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین دو گروه از نظر اهمال کاری رفتاری (33/2= T) در سطح معنی داری (02/0) تفاوت معنادار وجود دارد. به گونه ای که میزان اهمال کاری دانشجویان پسر بیشتر از دانشجویان دختر است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که با شناسایی مشکلات انگیزشی، سهل انگاری و کمبود پیشرفت و با توجه به ارتباط نسبتا قوی اهمال کاری با کیفیت زندگی دانشجویان تدابیری برای به حداقل رساندن اهمال-کاری در دانشجویان اتخاذ کرد که در برنامه ریزی های دانشگاهی و والدین مد نظر قرار گیرد.
