زمینه و هدف:با توجه به شیوع بالای افسردگی در بین دانشجویان و نیز اثرات منفی آن بر عملکرد دانشگاهی، نیاز مبرمی به توسعه و گسترش مداخلات اثربخش و به لحاظ تجربی تأیید شده، در این جمعیت وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری بر علایم افسردگی، اضطراب و نگرش های ناکارآمد در دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها:در یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون وپیگیری با گروه کنترل، تعداد 27 نفر از دانشجویان مبتلا به افسردگی پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی دردو گروه درمان فعال سازی رفتاری (13 نفر) ویا کنترل(14 نفر) گماشته شدند.گروه آزمایشی 8 جلسه درمان هفتگی فعال سازی رفتاری را دریافت داشت. شرکت کنندگان پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه نگرش های ناکارآمد را در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماههتکمیل کردند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری در کاهش علائم افسردگی، اضطراب و نیز تعدیل نگرش های ناکارآمد اثربخش بود. نتایج به دست آمده،در پیگیری 2 ماهه نیز کمابیش حفظ شده بودند. نتیجه گیری:با توجه به تأثیر درمان فعال سازی رفتاری در بهبود علایم افسردگی و اضطراب و تعدیل راهبردهای تنظیم هیجان در دانشجویان، این نتایج برای متخصصان بالینی و مشاوران دست اندرکار در مراکز مشاوره دانشگاهی تلویحات کاربردی دارد.
