ورود به دانشگاه مصادف است با گذر از مرحله نوجوانی و گام نهادن به دنیای جوانان. بسیاری از افراد، وقتی به مسیر زندگی خود فکر می کنند، سالهای دانشگاه را سازنده و آن را بانفوذتر و تاثیرگذارتر از هر دوره دیگر بزرگسالی می دانند. این نباید شگفت انگیز باشد، زیرا سالهای تحصیلی در دانشگاه، دوره ای است که می توان به کاوش ارزشها، نقش ها و رفتارهای دیگر توجه کامل معطوف کرد. دانشگاه برای کمک به کاوش، جوانان را با استادان و دوستان جدیدی که عقاید متفاوتی دارند، آزادی ها و فرصت های تازه و درخواستهای جدید علمی و اجتماعی مواجه می سازد. سالهای تحصیل در دانشگاه در کنار مزایا و منافعی که به دانشجویان ارائه می دهد متأسفانه یک سری معایب و زیان هایی را نیز به همراه دارد که در صورت نداشتن دانش و مهارت کافی می تواند آسیب هایی را به همراه داشته باشد. کما این که، در سالهای اخیر شاهد گسترش روز افزون آسیب های روان شناختی در بین قشر دانشجویان هستیم، به طوری که متأسفانه برخی از دانشجویان با سلامت روان شناختی وارد دانشگاه می شوند و با آسیب های روان شناختی از این محیط خارج می شوند. جدای از پیش زمینه های قبلی و فارغ از آسیب شناسی اجتماعی این موضوع، بخشی از این آسیب ها مربوط می شود به روابط بین فردی دانشجویان که جزء جدایی ناپذیر محیط های اجتماعی و دانشگاهی است. زیرا هر جا که روابط بین فردی هست لاجرم و ناخواسته اصطکاک نیز به وجود می آید، این موضوع نیز بدیهی به نظر می رسد چون شخصیت های مختلف با علایق و عقاید مختلف در کنار هم قرار می گیرند. برای درک بهتر این موضوع به بحث شخصیت و به دنبال آن آسیب شناسی شخصیت در روابط بین فردی می پردازیم.
