هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی کوتاه مدت فعال سازی رفتاری بر علایم افسردگی، اضطراب و نشخوار فکری انجام شد. روش: در یک طرح شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون توأم با گروه کنترل، تعداد 27 نفر از دانشجویان مبتلا به افسردگی پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعال سازی رفتاری (13 نفر) و یا کنترل (14 نفر) گماشته شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه درمان هفتگی فعال سازی رفتاری را دریافت داشت. شرکت کنندگان پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب بک و مقیاس پاسخ نشخوارگونه را در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه تکمیل کردند. داده ها به کمک روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری در کاهش افسردگی، اضطراب و نشخوار فکری اثربخش بود. نتایج به دست آمده، در پیگیری 2 ماهه نیز کمابیش حفظ شده بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد که درمان کوتاه مدت فعال سازی رفتاری در بهبود علایم افسردگی و اضطرابی دانشجویان تأثیر قابل توجهی دارد و می توان آن را به عنوان یک گزینه درمانی کوتاه مدت و مقرون به صرفه در مراکز مشاوره دانشگاهی در نظر گرفت.
