مهدی زمستانی

پژوهش حاضر با هدف برازش مدل علی استرس شغلی، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی پرستاران بر اساس مدل جایگزین شخصیت، مشکلات خواب و کیفیت زندگی کاری با نقش میانجی همدلی بالینی و تعارض نقش انجام شد. این پژوهش توصیفی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های سنندج در سال 1402 بود که از میان آنها 400 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و با توجه به ملاک‌های ورود و خروج، انتخاب شد. به منظور جمع-آوری داده‌ها از پرسش‌نامه استرس پرستاری-فرم کوتاه(NOSS)، مقیاس رضایت شغلی مینه‌سوتا-فرم کوتاه (MSQ-sf)، پرسش‌نامه فرسودگی ماسلاچ (MBI)، پرسش‌نامه شخصیت زاکرمن-کلمن (ZKPQ-50-cc)، چک لیست اختلالات خواب (SDS-CL-17)، پرسش‌نامه کیفیت زندگی کاری (QWL)، مقیاس همدلی جفرسون (JSPE-HP) و پرسشنامه ابهام و تعارض نقش (RAC) استفاده شد. از نرم‌افزار SPSS-26 و Lisrel8.8 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین استرس شغلی، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی با فعالیت، مردم آمیزی، کیفیت زندگی و همدلی ارتباط منفی و معنی‌دار و با پرخاشگری-خصومت، هیجان خواهی تکانشی، اضطراب روان رنجور خویی، بی خوابی، ریتم شبانه روزی، کابوس، آپنه مرکزی خواب، سندرم پاهای بی قرار، کژخوابی و تعارض ابهام و نقش، ارتباط مثبت و معنی‌دار برقرار است. همچنین نتایج نشان داد که تعارض نقش و همدلی بالینی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی، مشکلات خواب، کیفیت زندگی کاری با استرس شغلی، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی نقش میانجی دارند. بنابراین، با توجه به نقش حیاتی پرستاران به عنوان افرادی که بیشترین ارتباط را با بیماران دارند، نهادها و بیمارستان‌ها ملزم به به-کارگیری اقدامات موثر به منظور ارتقاء سلامت جسمانی و روانشناختی پرستاران می‌باشند.