زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای اختلالات اضطرابی در میان نوجوانان ایرانی، نقص در عملکردهای مختلف و نیز هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیمی که این اختلال بر فرد، خانواده و جامعه تحمیل می‌کند. ضرورت ایجاب می‌کند که با استفاده از درمان های مداخله ای مختلف، مهارت‌ها و استراتژی‌های لازم به منظور مقابله با تخریب‌های کارکردی ناشی از اختلال و ارتقای سازگاری فردی و اجتماعی به افراد مبتلا به این اختلال آموزش داده شود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی پروتکل درمان فراتشخیصی یکپارچه بر علایم اضطراب، بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام در نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی انجام گرفت. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربی بود که در قالب طرح پیش آزمون پس آزمون با پیگیری انجام شد جامعۀ آماری شامل تمامی نوجوانان 15 تا 17 سال مبتلا به اختلالات اضطرابی شهر سنندج بودند، که از بین آنها به روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 60 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند در انتهای درمان پس از ریزش گروه مداخله 28 نفر و گروه کنترل ۲۷ نفر رسید. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب نوجوانان مبتنی بر DSM-5 (YAM)، پرسشنامه تنظیم هیجان-نسخه کودکان و نوجوانان (ERQ-C)، مقیاس عدم تحمل ابهام- نسخه کودکان و نوجوانان (IUSC-12) و پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا- نسخه کودکان و نوجوانان (PSWQ-C) بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس مختلف به اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمرات علایم اضطراب، بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام در گروه مداخله به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته است (001/0≥P) پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در مولفه های پژوهش تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر کاهش علایم اضطراب، بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام در نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی، نتایج حاضر برای متخصصان بالینی فعال در حوزه های درمان و مشاوره،تلویحات کاربردی به همراه دارد.
