مهدی زمستانی

زمینه و هدف: جنگ ها و درگیری ها علاوه بر تلفات جانی بسیاری که دارند. سلامت روانشناختی و جسمانی جوامع را به شدت تحث تاثیر قرار می دهند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین اختلال استرس پس از سانحه و افکار خودکشی با تعیین نقش میانجی گر حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و عدم تحمل پریشانی در میان دانشجویان عراقی. مواد و روش ها: این پژوهش از پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این شامل تمام دانشجویان عراقی در دانشگاه گرمیان بود. نمونه این پژوهش شامل 516 نفر دانشجوی دانشگاه گرمیان در طول سال 1400 بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از چک لیست استرس پس از سانحه (PCL-5)، مقیاسی برای سنجش تحمل پریشانی (DTS)، مقیاس تجدیدنظر شده حساسیت اضطرابی (ASIR)، مقیاس پرسشنامه چند بعدی اجتناب تجربی (MEAQ)، پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSSI)، پرسشنامه پذیرش و عمل ـ نسخه دوم (AAQ-II) و فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی (PID-5) استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که اثر کل استرس پس از حادثه بر افکار خودکشی803/0، با نقش میانجی گری متغیر بر اجتناب تجربی 718/0، تحمل پریشانی 659/0-، حساسیت اضطرابی 629/0گزارش شده است. نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش می توان این گونه نتیجه گیری کرد که بین استرس پس از سانحه و افکار خودکشی با نقش میانجی گری متغیر حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربی و تحمل پریشانی در میان دانشجویان دانشگاه گرمیلان در استان کلار رابطه معناداری وجود دارد (001/0=P).