زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی از اختلالات شایع روانپزشکی هستند که با توجه به سیر مزمن، شیوع بالا و هم آیندی مرضی با سایر اختلالات روانپزشکی، به عنوان یکی از مهمترین اختلالات ناتوان کننده در بزرگسالان می باشند. عدم مداخلۀ به موقع می تواند اثرات سوء فراوانی بر روابط خانوادگی، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی فرد تحمیل کند. هدف مطالعۀ حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر علایم اضطرابی، راهبردهای تنطیم هیجان و رضایت زناشویی زنان دارای اختلالات اضطرابی بود. روش: در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع A-B-A استفاده شده است. جامعه مورد نظر شامل کلیه زنان متأهل مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز درمانی خصوصی شهر مشهد است. گروه نمونه در این پژوهش شامل 10 زن مبتلا به حداقل یک اختلال اضطرابی بودند که علاوه بر آن نارضایتی زناشویی نیز گزارش کرده بودند. آزمودنی ها به روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری پژوهش، پس از مصاحبه بالینی ساختار یافته برای تشخیص اختلال های محور یک توسط روانشناس بالینی انتخاب شدند. نمونه پژوهش پس از ارزیابی بالینی و احراز شرایط پژوهش وارد فرایند مداخله شدند و طرحواره درمانی هیجانی به مدت 12 جلسۀ یک ساعته به صورت هفتگی به کار گرفته شد. آزمودنی ها در سه مرحلۀ خط پایۀ یکسان و جلسات 1، 4، 8، 12 درمان و نیز دو ماه پس از درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تفسیر داده ها از تحلیل نمودار دیداری و همچنین از شاخص های میزان بهبودی و تغییر پایدار و D کوهن استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تاثیر طرحواره درمانی هیجانی بر علایم اضطرابی، تنظیم هیجان (سرکوبی هیجان و ارزیابی مجدد)، حساسیت اضطرابی، عاطفه مثبت و منفی و رضایت مندی زناشویی زنان مبتلا به اختلالات اضطرابی از نظر آماری و بالینی معنی دار است و این درمان به طور معنی داری منجر به کاهش شاخص های اضطرابی، بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و افزایش رضایت مندی زناشویی در این زنان شده است. نتیجه گیری: طرحواره درمانی هیجانی درکاهش علایم اضطرابی، تعدیل راهبردهای تنظیم هیجان و رضایت مندی زناشویی زنان دارای اختلالات اضطرابی از اثربخشی لازم برخوردار است.
