مهدی زمستانی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین نقش عوامل فراتشخیصی حساسیت اضطرابی، اجتناب تجربه ای، عدم تحمل بلاتکلیفی و بد تنظیمی هیجان در پیش بینی مشکلات خواب در اختلال استرس پس از سانحه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویانی است که در دانشگاه های اقلیم کردستان عراق مشغول به تحصیل بوده اند؛ که از بین آن ها با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان و با احتساب احتمال 10 درصدی ریزش، نمونه ای به حجم 630 نفر به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI)، پرسشنامه استرس پس از سانحه (PCL-5)، پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS)، پرسشنامه حساسیت اضطرابی (ASI)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ)، پرسشنامه مقیاس تحمل پریشانی (DTS)، پرسشنامه افکار خودکشی (BSSI) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS). نهایتاً داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل، ومجذورکای مورد تجزیه وتحلیل و تفسیر قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر کیفیت خواب افراد مبتلابه استرس پس از سانحه با حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی، تحمل پریشانی و دشواری در تنظیم هیجان رابطه مثبت و معناداری گزارش شده است (01/0>P)؛ همچنین میان تمامی متغیرهای پژوهش ارتباط معناداری به شکل مثبت وجود دارد (01/0>P).