مهدی زمستانی

هداف: اختلالات تغذیه و خوردن با اختلالات پایدار در خوردن یا رفتارهای مربوط به خوردن مشخص می شوند که منجر به آسیب قابل توجه در سلامت جسمی و عملکرد روانی- اجتماعی میگردند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود نشانگان افسردگی، اضطراب و استرس و خودکارآمدی وزن در زنان مبتلا به اختلال خوردن (طیف محدود کننده) انجام شد. مواد و روش ها: در یک طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، تعداد 30 نفر از دانشجویان دختر مشغول به تحصیل دانشگاه کردستان در سال تحصیلی 95-94 که از نقطه برش معلوم شده در مقیاس محدودیت در غذا خوردن نمرات متوسط رو به بالایی اخذ کرده بودند، پس از ارزیابی بالینی اولیه و احراز شرایط پژوهش، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان متمرکز بر شفقت، 15 نفر) و کنترل (15 نفر) گماشته شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس، و مقیاس سبک زندگی مبتنی بر خودکارآمدی وزن بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA)استفاده شد. یافته ها: نتایج درمانی بر روی گروه آزمایش پس از دریافت 8 جلسه درمان متمرکز بر شفقت نشان داد که این درمان موجب کاهش معنی دار در علایم افسردگی(001/0P