مهدی زمستانی

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه مدل تجدید نظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) و مدل مزاج و منش کلونینجر (PMTC) در تبیین نشانه های صفات مرضی شخصیت DSM-5 در نمونه غیربالینی بود. شخصیت بر اساس آخرین نسخه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، الگوهای نسبتاً پایدار ادراک، ارتباط و تفکر درباره ی خود و محیط هستند که در طیف وسیعی از موقعیت های فردی و اجتماعی به چشم می خورند و با تخریب در کارکرد شخصیت مشخص می شود. مدل های مختلفی برای تبیین اختلالات شخصیت وجود دارد. از میان مدل های زیستی شخصیت می توان مدل تجدید نظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) را نام برد. یکی دیگر از مدل های معاصر و قوی در تبیین شخصیت مدل مزاج و منش کلو نینجر (PMTC) می باشد. روش: بدین منظور طی یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، 816 نفر بر اساس دستورالعمل کنی (2015) از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، که از دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه کردستان و دانشگاه رازی کرمانشاه بودند و با رضایت آگاهانه به پرسشنامه صفات مرضی شخصیتDSM-5 (PID-5)، پرسشنامه پنج عاملی جکسون (r-RST) و پرسشنامه مزاج و منش کلونینجر (TCI-125) پاسخ دادند. یافته ها: داده های به دست آمده از مدل اندازه گیری تحلیل عاملی تاییدی نشان دادند که در بخش شاخص های کلی دو مدل نزدیک به هم هستند ولی در بخش شاخص های منفرد مدل تجدید نظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) بهتر از مدل مزاج و منش کلونینجر (PMTC) است. نتایج داده ها: داده ها نشان دادند با اینکه هر دو مدل توان آماری برابری در پیش بینی حیطه های کلی صفات مرضی شخصیت دارند با این حال مدل تجدیدنظر شده حساسیت به تقویت گری (r-RST) در پیش بینی صفات مرضی شخصیت DSM-5 از توان آماری بالاتری برخوردار است.