همواره انسان به دنبال یافتن فضای جهت تامین آرامش و آسایش خود است، و مسکن مطلوب از نیازهای اولیه می باشد که انساان با آن ارتباط برقرار می کند. به منظور خلق فضاهای کارآمدتر و متناسب با خواسته ها، نیازها و ترجیحات کاربران و بهره برداران فضا و مشارکت جویی آنان توسط طراح در فرآیند طراحی این پژوهش درصدد یافتن مهمترین عوامل موثر در کیفیت طراحی مسکن و مجتمع های مسکونی و همچنین توجه به فرآیند برنامه دهی معماری و بدست آوردن اطلاعات به خصوص در زمینه استفاده کنندگان نهایی پروژه، در مرحله شروع طراحی است. طراحی مسکن امری است که علاوه بر مشارکت و تعامل با افراد و یافتن خواسته ها و نیاز های آنان، نیازمند به استفاده از تجربیات سایر معماران را نیز دارد و عوامل موثر از دیدگاه سایر معماران می تواند در پیشبرد طرح موثر واقع گردد. با توجه به مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته و مصاحبه با معمارانی که در زمینه طراحی مسکن و مجتمع های مسکونی فعالیت داشته اند، چهار عامل اجتماعی، مشارکتی، کالبدی و محیطی به عنوان متغیرهای تاثیرگذار در کیفیت مسکن استخراج گردیدند و همچنین جهت سنجش این عوامل به عنوان متغیرهای مستقل و یافتن نیازها و خواسته های افراد برای مسکن منتاسب با خود، پرسشنامه ای با استفاده از طیف لیکرت طراحی گردید و میان جامعه آماری تعیین شده یعنی، اساتید دانشگاه کردستان توزیع گردید و داده های حاصل از آن توسط نرم افزار SPSS، مورد تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش جهت دستیابی به نتایج مستدل و مورد اعتبار از نظر نحوه ی گردآوری اطلاعات و میزان ارتیاط میان متغیرها از راهبرد ترکیبی کیفی و همبستگی استفاده شد. راهبرد کیفی از آن جهت که نیاز به مصاحبه با معمارانی بوده و نتایج حاصل از آن به صورت استنباطی بوده است و همچنین از سویی برای فهم الگوهای ارتباط میان ویژگی های طراحی مجتمع و متغیر وابسته آن یعنی کیفیت بخشی به فرآیند برنامه دهی معماری و به عبارتی رضایتمندی و تامین آرامش روحی و روانی افراد پرداخته می شود ، روش همبستگی اتنخاب گردیده است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون یبانگر آن است که بر اساس نظرات پاسخدهندگان و تحلیل های حاصل از آن مولفه های مشارکتی، کالبدی، اجتماعی و محیطی به ترتیب بیشترین تاثیر گذاری را فرآیند عملیاتی کردن و کیفیت بخشی به فرآیند برنامه دهی معماری و همچنین بدست آوردن رضایتمندی و آسایش و آرا
