در فضاهای درمانی باید به نیازهای روحی و جسمی کودکان بها داد. در طراحی فضاهای درمانی کودکان، نکات ریزی قابل انجام است تا محیط را برای کودک لطیف تر سازد. در این پژوهش بررسی تاثیر انگاره های محیطی و فضاهای کالبدی بر میزان رفع نیازهای آموزش، تعامل و حفظ عزت نفس کودکان با ضعف های جسمانی در فضاهای درمانی و تضمین دستیابی به الگوی کودکی موفق در طی پروسه درمان مورد بررسی قرار می گیرد. انگاره های زیر در ارزش گذاری فضای درمانی کودکان کم توان مؤثر است: آرامش (القای حس در خانه بودن)، هم آوایی با طبیعت (تولید حس طبیعت در فضای بیمارستان، ایجاد کمربند سبز) عزت نفس (همراهی والدین، تکریم بیمار)، خوانایی (فضای عمومی شفاف، آشکار و قابل ادراک)، آسایش (فضای خصوصی: تخصیص مبلمان شخصی برای کودک، حفظ حریم)، آموزش (ارائه عناصر آموزشی در کالبد). با توجه به درک نیاز های کودکان در فضاهای درمانی و بررسی انگاره های محیطی این نتیجه حاصل می شود که فضای درمانی کودکان باید به رفع نیازهای روحی و جسمانی این قشر بیانجامد.
