مفهوم قابلیت در عین سادگی مفهومی قوی و بنیادین در نظریه طراحی محیط است. بر اساس نظریه قابلیت محیط، محیط می تواند به عنوان قوانینی از قابلیت ها باشد که شرایط رفتارهای گوناگون وتجربیات زیبایی شناختی را برای بشر فراهم سازد. در این پژوهش مفهوم پایداری به معنی پایداری استفاده از محیط های انسان ساخت، توسط کاربران معنی شده است، از این رو آگاهی از مفهوم قابلیت محیطی و چگونگی تعامل انسان با آن قابلیت ها می تواند در فرآیند آفرینش و طراحی معمارانه مکان ها و فضاها، هدایتگر طراحان باشد. در پژوهش حاضر روش شناسی تحقیق بر مبنای روش کیفی است، که با رویکردی تفسیرگرا به تحلیل نظرات و آراء معتبر با محور قرار دادن مفهوم قابلیت محیط مبتنی بر ادبیات محیط و رفتار می پردازد. این نوشتار پس از تحلیل مفهوم قابلیت محیط به مقایسه ی نیاز های انسان و قابلیت های مورد نیاز در محیط پرداخته و درادامه بر اساس نتایج حاصله به ارائه توصیه هایی برای طراحان، جهت ایجاد فضاهایی پایدار می پردازد.
