منظور از برنامه ریزی معماری ، فعالیت سازماندهی کمی فضا ها برای بهره برداری در طول زمان است که قبل از فعالیت طراحی معماری (سازماندهی کیفی فضاها)در پروژه ها انجام می شود. برنامه ریزی معماری از جمله موثرترین خدمات مهندسی برای تعیین سرنوشت کمی و مدیریتی فضا به شمار می رود که با تحلیل صحیح نیازهای ناشی از سازمان وگردش کارمعین کاربریهاوبه کارگیری معیارها، شاخص هاوضوابط پیش بینی سطوح، نتایج کارخودرا به صورت ساختارهایی در موارد عمده زیر ارائه می نماید: الف - ساختار سازمانی: که عبارتست از مجموعه ای سازمان یافته از مشاغل در برگیرنده ماموریتها، به منظور انجام وظایف معین در گردش کار مشخص در زمانهای فعالیت آنها. ب – ساختار فیزیکی: که عبارتست از مجموعه ای سازمان یافته از عملکردهای در برگیرنده فعالیتها(یعنی ساختار سازمانی) به منظور تعیین نوع، ظرفیت و تعداد فضاها. ج – ساختار فضایی: که عبارتست از مجموعه ای سازمان یافته از فضاهای در برگیرنده عملکرد ها (یعنی ساختار فیزیکی)به منظور تعیین (فضایابی) سطوح سرپوشیده یا باز مورد نیازآنها. د- ساختار تراکمی: که عبارتست از مجموعه ای سازمان یافته از طبقات در برگیرنده فضاها(یعنی ساختار فضایی) به منظور تعیین نسبت آنها با زمین موضوع طراحی. برنامه ریزی معماری همچنین می تواند ساختارهایی را در خصوص موارد ذیل ارائه نماید: - نحوه آرایش داخلی فاضاها (ساختار چیدمانی) - ارتباطات بین آنها (ساختار ارتباطی) - مرحله بندی اجرای پروژه (ساختار اجرایی) - زمان بندی احداث وبهره برداری از فضاها (ساختار بهره برداری) که همگی آنها در جهت ترفیق وضعیت کمی فضاها و ایجاد زمینه های لازم برای شروع مراحل طراحی معماری به شمار می روند. نتیجه اینکه: پیدایش ساختمان های خوب اتفاقی نیست. بلکه طراحی ارزشمند ومطلوب این گونه ساختمان ها حاصل تلاش، همکاری و هم فکری معماران وکارفرمایان خوب است. برنامه ریزی نیازهای یک ساختمان پیشنهادی اولین ومهم ترین وظیفه ی معمار است. برنامه ریزی شامل پنج مرحله است: 1- تعیین اهداف. 2- جمع آوری وتحلیل واقعیت ها. 3- کشف وبررسی مفاهیم. 4- تشخیص نیازها. 5- تبیین گزاره ی مساله. روند پنج مرحله ای را در مورد تمام رشته ها – بانک داری، مهندسی وآموزش می توان به کار گرفت، ولی اگر فقط در حوزه ی معماری به کار گرفته شود، محتوایی دارد که این محتوا محصولی معماری مانند ات
