معماری ایرانی دوران اسلامی همواره تجلیگاه اعتقادات، اندیشه ها و هویت مسلمانان بوده و سعی بر آن داشته که از طریق آموزه های فرهنگی_رفتاری متناسب با زمان و مکان، آرمان هایی در جهت خلق فضاهای معماری به میدان آورد. در تفکر اسلامی، معمار می تواند با شناخت حقیقت جهان ماده به مراحلی از تکامل دست یابد و با القاء حکمت الهی در وجود خویش،واسطه فیض الهی در کالبد جهان مادی گردد تا بوسیله کالبد شکافی پیشینه معماری ایرانی شناختی از زیبایی شناسی دینی ملموسی بدست آورد. با اتکا به تجربیات ساکنین و محققین، کنکاش حاضر سعی در شناخت آن دسته از مفاهیم و مبانی هویتی دارد، که ریشه در باورهای فرهنگی مردم داشته و نیز از مبانی تفکر اسلامی گرفته شده است. همچنین ضمن توانمندی بهره گیری از آنان در دوران معاصر تجلیات توسعه پایدار را به دنبال داشته باشد. پس ابتدا بوسیله مطالعات کتابخانه ای و میدانی به شناخت مفاهیم پایدار هویتی در اسلام پرداخته شده تا در نهایت آموزه هایی متناسب با هویت اسلامی به منظور ترویج به آیندگان و در جهت خلق معماری پایدار دست یابد.
