این پژوهش سعی دارد تا جنبه های مختلف نظریه عمومی هیجان خواهی که حس هیجان خواهی را یکی از نیازهای ضروری انسان می شمارد، به فضاها و بناهای معماری تعمیم داده و با توجه به نیاز به ارضای این حس در انسان، بتوان در فضاهای معماری و شهری راهکارهایی را چه به صورت طراحی یا راهنما و دستورالعمل و... بکار گرفت تا این حس ضروری در شهروندان بطرز مطلوبی برآورده شود. البته با اجتناب از اثرات منفی و احیانا تخریبی آن در فضاهای شهری و معماری. روش تحقیق: روش برخورد در این پژوهش بصورت تحلیلی- تفسیری و تطبیقی می باشد. مکانی که قرار است در این پژوهش بعنوان نمونه موردی مورد بررسی و کنکاش قرار گیرد قطعه زمینی در فصل مشترک بافت تاریخی و بافت تقریبا فرسوده ای در کنار قلعه دختر شهر کرمان می باشد، که به اعتقاد نگارنده با توجه به دارا بودن ویژگی هایی خاص که در متن به آن ها اشاره شده، مکانی مناسب و مستعد جهت اعمال راهکارها و دستورالعمل های طراحانه بر مبنای نظریه هیجان خواهی می-باشد. نتایج: با اعمال راهکارها و دستور العمل های طراحی برگرفته از نظریه عمومی هیجان خواهی (که در فصل ششم آورده شده است) در مکان مورد نظر، زمینه مناسبی جهت واکنش پذیری به تحریکات بیرونی مطلوب با ذائقه مخاطبان اعمال کرد و فضاها و ساختمان های این کلانشهر(کرمان) را به گونه ای ساماندهی و طراحی کرد که شهروند بتواند خود را در یک فضا و کالبدی با سطح بهینه انگیختگی روانی طبیعی و بی ضرر هیجان خواهی حس کند. و بتواند در آن دست به تجارب گوناگون و احساسات متنوع و پیچیده و بدیع و بعضاً بی سابقه و البته بی ضرر بزند.
