مفهوم ژئودایورسیتی، عناصر غیرزنده طبیعت را با هم در نظر گرفته و حفاظت از زمین را ارتقاء می‌دهد. هدف از مطالعه کنونی، ارزیابی ژئودایورسیتی در حوضه زریبار بود. حوضه آبخیز دریاچه زریبار در میان رشته‌کوه‌های زاگرس در غرب استان کردستان و در فاصله 125 کیلومتری شمال غرب سنندج واقع شده است. اسیلوا و همکاران(2014) در پژوهشی به پهنه بندی و آنالیز شاخص‌های ژئودایورسیتی در حوضه خینگو در آمازون پرداختند. در این پژوهش از شاخص‌های چهارگانه تنوع زمینی استفاده شد و نتایج نشان داد که اندیس‌های ژئودایورسیتی در بازه 4 تا 32 قرار می‌گیرند و ضمن آن کانون و پهنه فعال منطقه مطالعاتی نیز مشخص گردید. نتایج در زمینه حفاظت زیست محیطی کمک کننده بود و نقاط فعال نیز مشخص گردید که کمتر تحت حفاظت هستندین پژوهش بر اساس تلفیق یک شبکه منظم با ابعاد 1500*1500 متر بر روی نقشه‌های مختلف (لیتولوژی، خاکشناسی، دیرینه‌شناسی، هیدرولوژی، کاربری اراضی و تکتونیک) انجام شد. در گام اول، شبکه‌بندی با استفاده از ابراز Fishnet در محیط ARC-GIS انجام شد. مجموع این نقشه‌ها نقشه کمی شاخص‌های ژئودایورسیتی را ایجاد کرده و نقشه ارزیابی ژئودایورسیتی از تنوع بسیار کم تا بسیار زیاد متغیر است. امتیازات شاخص ژئودایورسیتی در دامنه چهار تا 16 قرار داشت. بیشترین ژئودایورسیتی در مرکز حوضه به سمت جنوب مشاهده شده است. از جمله دلایل بیشترین ژئودایورسیتی در این بخش‌ها می‌توان به بیشتر بودن شاخص لیتولوژی، خاکشناسی و هیدروگرافی اشاره کرد. همچنین، بیشترین سطح منطقه مورد مطالعه در طبقه ژئودایورسیتی متوسط (22/32 درصد) واقع شده و کمترین سطح نیز در طبقه ژئودایورسیتی خیلی زیاد (24/6 درصد) واقع شده است. شاخص ها و تنوع جغرافیایی داده های جامع در برنامه ریزی سرزمینی با در نظر گرفتن ژئودایورسیتی برای منطقه مطالعاتی به ویژه موارد حساس تر مانند حفاظت از فسیل ها و مدیریت منابع اب و محدود های معدنی و انرژی های تجدید ناپذیر بسیار مهم هستند.
