امروزه نقش و اهمیت جاده ها در ارتباط با توسعه ی فعالیت های اقتصادی و اجتماعی آشکار است. جاده ها مسیر انتقال فرهنگ، تمدن و مسیر دستیابی به توسعه هستند که اخیرا حالت بحرانی پیدا کرده اند که علت آن وقوع حوادث در جاده هاست که بخشی از این حوادث مربوط به رخداد بلایای طبیعی است. زمین لغزش ها از اشکال حرکات دامنه ای و از پدیده های مخرب طبیعی هستند که خسارات زیادی را بر سرمایه های ملی وارد می کنند. بنابراین شناسایی زمین لغزش ها در سطح جاده ها با توجه به جنبه ی مخاطره شناسی این فضاهای جغرافیایی می تواند بسیار موثر باشد. هدف این پژوهش ارزیابی مخاطره ی زمین لغزش و واکاوی علل آن در مسیر جاده ی جدید سردشت به بانه حد فاصل سردشت – دارساوین می باشد. در این پژوهش برای پهنه بندی خطر زمین لغزش از مدل فازی و دو عملگرGamma7 و Gamma9 مدل فازی استفاده شد. با توجه به شرایط موجود و نظر کارشناسی 16 متغیر شیب، جهت شیب، کاربری زمین، بارش، زمین شناسی، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، تراکم گسل، تراکم رودخانه، قدرت حمل جریان، شاخص نمناکی توپوگرافیک، طول زاویه شیب، انحنای شیب، انحنای عرضی شیب و انحنای طولی شیب مورد استفاده قرار گرفت. نتایج عملگرهای Gamma7 و Gamma9 نشان داد که هر دو عملگر در شناسایی پهنه های خطر در سطح سه بازه در مسیر شناسایی و تشخیص، یکسان عمل نموده اند ولی در مقادیر تعیین خطر دارای تفاوت هستند که دال بر دقت کار می تواند باشد. با این اوصاف بر مبنای مطالعات میدانی و نیز واقعیت زمینی، عملگر Gamma9 در تشخیص مقادیر بازه ها از منظر تعیین ناپایداری دقیق تر است. نتایج حاصل از بررسی محدوده ی مطالعاتی که 21 کیلومتراست در قالب سه بازه نشان داد که به ترتیب بازه ی اول و دوم دارای پتانسیل خطر بیشتری هستند. نتایج تکمیلی تر نشان داد که بازه ی دوم که مسیر جاده ی جدید بعد از احداث سد است با توجه به احداث منطبق بر سطوح پادگانه ای مجاور رودخانه ی زاب و نیز در تشکیلات رسوبی بسیار حساس و ناشی از تغییر تکیه گاه شیب بیشترین میزان ناپایداری واقعی را داشته است. در نهایت با استفاده از منحنی عملگر نسبی(ROC)، عملکرد مدل ارزیابی شد. نتایج نشان داد که مقدار سطح زیر منحنی برابر با 811/0 است که بیانگر کارایی و دقت مدل به کار گرفته می باشد.
