مدل بینالمللی عملکرد، کمتوانی و سلامت (ICF) که توسط سازمان جهانی بهداشت ارائه شده است، چارچوبی جامع برای توصیف و سنجش وضعیت سلامت افراد و تعامل آن با عوامل محیطی و فردی است. این مدل، سلامت را صرفاً فقدان بیماری نمیداند، بلکه عملکرد (Functioning) و مشارکت فرد در زندگی اجتماعی را نیز مدنظر قرار میدهد. ICF به بررسی سه بعد اصلی میپردازد: عملکرد و ساختارهای بدن، فعالیتها و مشارکتها، و همچنین عوامل زمینهای شامل محیطی و شخصی. از نظر کاربردی، این مدل میتواند در توانبخشی، طراحی سیاستهای سلامت، برنامهریزی آموزشی و اجتماعی، و حتی ارزیابی مداخلات درمانی مورد استفاده قرار گیرد. یکی از ملاحظات مهم در کاربرد ICF، ضرورت در نظر گرفتن شرایط فرهنگی و اجتماعی در تفسیر دادهها و همچنین توجه به تفاوتهای فردی است، تا از یک نگاه صرفاً پزشکی فراتر رفته و به ابعاد اجتماعی و روانی کمتوانی نیز پرداخته شود.
