محمد رستمی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین چشم‌انداز آینده و مشوق‌های فرزندآوری با نگرش به ازدواج و نگرش به فرزندآوری جوانان استان کردستان بود. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی با روش تحقیق کمی و روش توصیفی _ همبستگی از نوع پیش‌بینی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه‌های سطح استان کردستان در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که با روش نمونه‌گیری دردسترس تعداد 401 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش از مقیاس نگرش به فرزندآوری (ATFC)، پرسشنامه نگرش به ازدواج (MAS)، پرسشنامه مشوق‌های فرزندآوری (ATGCIS) و پرسشنامه چشم‌انداز زمانی آینده برای نوجوانان و بزرگسالان جوان (FTPS-AYA) استفاده شد و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که چشم‌انداز آینده به‌طور معناداری توسط نگرش به ازدواج و نگرش به فرزندآوری پیش‌بینی می‌شود (001/0p<، 955/61F= و 5/14= R2)؛ همچنین نتایج نشان داد که مشوق‌های فرزندآوری به‌طور معناداری توسط نگرش به ازدواج و نگرش به انگیزه فرزندآوری پیش‌بینی می‌شود (001/0p<، 859/77F= و 9/27= R2). همچنین تعامل بین چشم انداز آینده و مشوق های فرزندآوری نسبت به هر یک از این متغیرها به تنهایی، پیش بینی کننده قوی تری برای نگرش به ازدواج و نگرش به فرزندآوری در جوانان در هر دو جنسیت زنان و مردان است. نتیجه‌گیری: بنابراین با توجه به نتایج حاصل از تحقیق مبنی بر اینکه نگرش به ازدواج و نگرش به فرزندآوری به طور معناداری توسط چشم‌انداز آینده و مشوق‌های فرزندآوری پیش‌بینی می‌شوند،می‌توان گفت که مشوق‌های فرزندآوری دولت و چشم‌انداز آینده تاثیر شگرفی بر نگرش به فرزندآوری و نگرش به ازدواج در میان جوانان دارد و در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌های دولتی بایستی مورد توجه قرار گیرند.