محمد رستمی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اهمال‌کاری تحصیلی و مهارت‌های تحصیلی با استرس، اضطراب و افسردگی در دانش‌آموزان متوسطه دوم با نقش میانجی گر خودکارآمدی تحصیلی بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهر سنندج در سال تحصیلی 1400-1401 را شامل می‌شد. با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و به‌تناسب کل جامعه آماری 314 نمونه انتخاب شد. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی (APQ)، پرسشنامه مهارت‌های تحصیلی کانگاس (SSl) ، مقیاس ‌استرس، اضطراب ‌و افسردگی (DASS-21) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (ASE) () استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌ها و توزیع آنها بین دانش‌آموزان جمع‌آوری و با استفاده از مدل تحلیل مسیر و نرم‌افزارهای آماری اس پی اس اس(نسخه 25) و اموس(نسخه 25) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد خودکارآمدی تحصیلی بین اهمال‌کاری تحصیلی و استرس، اضطراب و افسردگی و همچنین بین مهارت‌های مطالعه و استرس، اضطراب و افسردگی نقش میانجی دارد. یافته‌های مطالعه حاضر با آشکار کردن تأثیرات میانجیگری خودکارآمدی تحصیلی، بینشی را در مورد رابطه بین اضطراب، افسردگی و استرس با اهمال‌کاری و مهارت‌های تحصیلی در دانش آموزان فراهم می‌کند که حاکی از توان میانجیگری خودکارآمدی تحصیلی بین متغیرهای پژوهش است. به عبارتی دیگر افزایش خودکارآمدی تحصیلی می تواند با کاهش اثرات منفی اهمالکاری تحصیلی و نیز تقویت مهارت های مطالعه مرتبط باشد که این به نوبه در کاهش استرس، اضطراب و افسردگی دانش آموزان موثر است.