براساس تعریف مشاوره در بحران شامل مداخلات کوتاه مدّتی که با هدف حمایت از بازماندگان بلایا به منظور درک وضعیّت فعلی و واکنش‌های آن ها، کاهش استرس های بیشتر، کمک به افراد در بررسی گزینه‌های موجود، تقویت استفاده یا بهبود راهبردهای مقابله‌ای بیشتر، ارائه حمایت عاطفی و تشویق ارتباط با سایر سازمان‌هایی است که می توانند به بازماندگان در بازیابی عملکرد پیش از فاجعه کمک نماید. دربارۀ نوزادان و کودکان، بحران‌های رشدی طی مراحل مهم رشد انسان رخ می‌دهند؛ زمانی که تحوّل یا تغییر قابل توجّهی رخ داده و پاسخ غیرمتعارفی به دنبال آن شکل می گیرد (جیمز و گیلیلند، 2017). بلوغ مقطعی است که نمایانگر تغییرات روان شناختی، جسمانی و اجتماعی مهمّی در نوجوانان بوده و باعث افزایش استقلال و خودمحوری آن ها از مراقبانشان می‌گردد. درحالی که اغلب نوجوانان این مرحله را با کمترین تنش و آشفتگی می‌گذرانند، برخی دیگر تنش‌هایی را تجربه می‌کنند که تأثیرات دائمی بر زندگی آن ها می‌گذارد. مشخصّه‌های بحران‌های رشدی در نوجوانی شامل بازتعریف مدام خود و جست‌وجوی احساس تسلط بر مهارت‌های بین فردی، اجتماعی و تحصیلی وابسته به فرهنگ، کسب تدریجی خودمختاری و استقلال است.
