بعد از استخراج لایه زغال در در معدنکاری جبهه کار طولانی، لایه های سقف بلاواسطه در بالای پهنه دچار تغییر شکل شده و به سمت پایین حرکت می کنند. این فرآیند به سمت بالا ادامه پیدا کرده و باعث تخریب و شکست لایه های سقف می شود. ترکیب نواحی تخریب و شکست در این تحقیق ناحیه رها از تنش در نظر و مورد بررسی قرار گرفته است. تخمین دقیق این ارتفاع به منظور تعیین بارهای انتقالی به جلو و اطراف جبهه کار ضروری است. در این تحقیق از مدل برنامه ریزی بیان ژن برای پیش بینی ارتفاع ناحیه رها از تنش استفاده و نتایج حاصله با مدل آماری مقایسه شده است. برای طراحی و ارزیابی مدل ها، مجموعه ای از داده ها شامل خواص هندسی و ژئومکانیکی پهنه استخراجی و لایه های سقف استفاده شده است. همچنین، از شاخص های ارزیابی عملکرد شامل ضریب تصمیم گیری (R2)، ضریب بازدهی (CE)، واریانس حساب شده (VAF)، جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) و میانگین خطای مطلق (MAE) برای ارزیابی و مقایسه عملکرد مدل ها استفاده شده است. نتایج مقایسه نشان داد که عملکر مدل برنامه ریزی بیان ژن به طور قابل ملاحظه ای از مدل آماری بهتر است. بعلاوه، نتایج بدست آمده با مقادیر واقعی مقایسه و اثبات گردید که انطباق خوبی بین نتایج مدل برنامه ریزی بیان ژن و داده های واقعی وجود دارد. در نهایت، نتایج آنالیز حساسیت مدل پیشنهادی نشان داد که فاکتور حجمی و مقاومت فشاری تک محوری به ترتیب بیشترین و کمترین تأثیر را بر ارتفاع ناحیه رها از تنش دارند.
