مهتاب پیرباوقار

بر اساس آمارهای رسمی فائو، سالانه 06/0 درصد از جنگل های ایران در اثر آتش سوزی از بین می روند. جنگل های استان کردستان به عنوان بخشی از جنگل های زاگرس شمالی در سال های اخیر آتش سوزی های زیادی را تجربه کرده است. نقش حفاظتی جنگل زاگرس در جلوگیری از فرسایش خاک، سیلاب و نگهداری آب بسیار مهم و حیاتی است و آتش سوزی های گسترده، پیامدهای منفی اقتصادی و اجتماعی بر این مناطق وارد می کند. مطالعه آتش سوزی جنگل و آگاهی از نحوه استقرار مجدد پوشش گیاهی بعد از آتش سوزی و اقدام در جهت کمک به استقرار و احیای این نواحی امری لازم و ضروری است. بنابراین هدف از انجام این تحقیق ارزیابی الگوی رفتار طیفی توده های جنگلی سوخته در ماه ها و سال های پس از آتش سوزی در بخشی از جنگل های زاگرس است. برای این کار دو لکه آتش سوزی در جنگل های نزدیک شهرستان سروآباد مجاور روستاهای احمدآباد و خشکین به ترتیب با مساحت های 5 و 35 هکتار که در تاریخ های 17/04/1394 و 18/04/1394 دچار آتش سوزی شده بودند انتخاب و مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. برای این کار از تصاویر سنجنده OLI ماهواره لندست 8 سال های 1392 تا 1397 استفاده شد. هریک از این تصاویر با استفاده از روش رگرسیونی مورد تصحیح اتمسفری قرار گرفتند. شاخص های مختلف گیاهی شامل NDVI، NDII،SAVI ، MSAVI1، MSAVI2، EVI و NBR تهیه شد. فرایند بازیابی و استقرار مجدد بر اساس الگوی رفتار طیفی پوشش گیاهی در باندهای اصلی و شاخص های طیفی در این دو منطقه در سال های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده از الگوی رفتار طیفی شاخص های مختلف گیاهی در این دو منطقه جنگلی طی سال های 1392 تا 1397 به خوبی نشان داد که طی یک سال پس از وقوع حریق وضعیت پوشش گیاهی به حالت قبل از وقوع آتش سوزی بر می گردد.