هدف اصلی شرکت به حداکثر رساندن حقوق صاحبان سهام است. مدیریت جهت رسیدن به این هدف همواره در جستجوی متغیرها و محرک هایی است که در افزایش ارزش بازار سهام و به تبع آن در افزایش ارزش حقوق صاحبان سهام نقش مؤثری ایفا می کنند، به ویژه آنکه در عصر حاضر، رقابتی شدن بازارها و سازمان ها مدیریت را بیش از گذشته جهت شناسایی عواملی که باعث افزایش ارزش شرکت می شوند، تشویق می کنند. از جمله این عوامل می توان به ارتباطات سیاسی و تضاد منافع اشاره کرد. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ارتباطات سیاسی و ارزش شرکت، با توجه به تضاد منافع موجود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش، تعداد 157 شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390-1396 به روش نمونه گیری حذف سیستماتیک، انتخاب و در مجموع 1099 سال– شرکت، جهت انجام تحلیل در نظر گرفته شده است. به منظور بررسی روابط بین متغیرها از رگرسیون چند متغیره و به منظور برازش الگوی رگرسیون از روش حداقل مربعات معمولی استفاده گردیده است. همچنین جهت آزمون فرضیه ها از روش داده های ترکیبی استفاده شد. برای محاسبه ارزش شرکت از نسبت کیوتوبین استفاده گردیده است. برای بررسی اثر تعدیلی تضاد منافع، دو معیار تضاد منافع بین مدیر و سهامدار، و تضاد منافع بین سهامداران اکثریت و اقلیت در نظر گرفته شده-است، که برای محاسبه تضاد منافع بین مدیر و سهامدار، دو معیار اندازه هیئت مدیره و سهام در دست مدیران؛ و برای محاسبه تضاد منافع بین سهامداران اکثریت و اقلیت دو معیار بزرگترین سهامدار و میزان معامله با اشخاص وابسته در نظر گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که ارتباطات سیاسی و ارزش شرکت، رابطه معکوس و معناداری با یکدیگر دارند. همچنین یافته ها نشان می دهد که تضاد منافع بین مدیر و سهامدار تأثیری بر رابطه بین ارتباطات سیاسی و ارزش شرکت ندارد، اما تضاد منافع بین سهامداران اکثریت و اقلیت رابطه بین ارتباطات سیاسی بر ارزش شرکت را تضعیف می کند.
