یکی از پدیده هایی که بطور معمول در بازارهای اوراق بهادار رخ می دهد، نبود تقارن اطلاعاتی است. هرگاه افراد حاضر در بازار خاص نسبت به موضوع مشترکی اطلاعات یکسانی در اختیار نداشته باشند، با عدم تقارن اطلاعاتی مواجه اند. یکی از زیر شاخه های بحث عدم تقارن اطلاعاتی گزینش (انتخاب) مغایر می باشد. گزینش مغایر به وضعیتی اطلاق می شود که در آن فروشندگان، اطلاعات مربوطی در اختیار دارند که خریداران از آن بی اطلاع هستند و بالعکس. زمانی که عدم تقارن اطلاعاتی در رابطه با سهام یک شرکت افزایش یابد ارزش ذاتی (واقعی) آن با ارزشی که سرمایه گذاران (ارزش مورد انتظار) در بازار سرمایه برای سهام مورد نظر قائل می شوند متفاوت خواهد بود. بنابراین هم مقررات گذاران و هم سرمایه گذاران خواستار گزارشگری مالی با کیفیت بالا هستند. مطالعات انجام شده بیانگر این واقعیت است که اگر گزارشگری مالی به شیوه مناسبی ارائه شود می تواند اطلاعات عمومی را افزایش و اطلاعات محرمانه را تا حد زیادی کاهش دهد و دسترسی بیشتری برای سرمایه گذاران و سهامداران عادی به اطلاعات فراهم می شود. لذا هر چقدر این کیفیت و شناخت ارتقا یابد کارایی بازار سرمایه نیز افزایش یافته و امکان دستکاری قیمت سهام نیز از بین می رود. از طرفی سرمایه گذاران، کاملاً به اطلاعات ارائه شده شرکتها وابسته نیستند. آنها نیز به نوبه خود از تحلیل گران مالی که اطلاعات از منابع خصوصی و عمومی جمع آوری می کنند؛ اطلاعات دریافت می کنند. در این نوشتار عدم تقارن اطلاعاتی بر اساس دو مفهوم شکاف قیمتهای پیشنهادی خرید و فروش و حجم معاملات و هم چنین مفهوم علاقه سرمایه گذاران و تاثیر آن بر کیفیت گزارشگری مالی و عدم تقارن اطلاعاتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد کیفیت گزارشگری مالی عدم تقارن اطلاعاتی را کاهش می دهد. همچنین علاقه سرمایه گذاران، رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و عدم تقارن اطلاعاتی را متأثر می سازد.
