سرمایه اجتماعی را می توان به عنوان وجود مجموعه ای معین از هنجارها یا ارزشهای غیررسمی تعریف کرد که اعضای گروهی که همکاری و تعاون میانشان مجاز است در آن شریک هستند ، مقصود از سرمایه اجتماعی در پژوهش حاضر عبارت است از روابطی که میان کنش گران (افراد ، گروه هاو سازمانها ) وجود داشته باشد و ظرفیت عمل را برای تامین متقابل یا اهداف مشترک را افزایش می دهد. از طرفی کارآفرینی مفهومی است که تاکنون از دیدگاههای مختلف مورد بررسی قرار گرفته و این اعتقاد وجود دارد که کارآفرینی موتور محرکه ی توسعه اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است و در میان نهادها و سازمانها که به سبب ماهیت کار مدیران باید به مهارت ارتباطی لازم در جهت برقراری ارتباط عاطفی و دوستانه مجهز باشد ، لذا در پژوهشی حاضر سعی می شود که رابطه بین سرمایه اجتماعی و کارآفرینی با مهارت ارتباطی مدیران مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد.
