این پژوهش در پی شناسایی رابطه بین برنامه جبران خدمات و انگیزش کارکنان در اداره کل امور مالیاتی استان کردستان بود، که بعد از بیان مسأله و تدوین ضرورت موضوع، اهداف و فرضیات تدوین شده و بعد از تعریف مفهومی و عملیاتی متغیرها فصل دوم در راستای اهداف و فرضیات نگاشته شد. در فصل دوم ابتدا مبانی نظری مرتبط با دو متغیر جبران خدمت و انگیزش شغلی بررسی شد، پس از مرور پیشینه های تجربی داخلی و خارجی چارچوب نظری و مدل پژوهش طراحی شد. جامعه آماری را کلیه کارکنان اداره کل امور مالیاتیاستان در سال 1393(284 نفر) تشکیل داده اند، بر اساس فرمول کوکران 163 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند؛ پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده که بعد از برآورد اعتبار و پایایی در بین پاسخگویان توزیع گردید . برای سنجش پایایی پرسشنامه ها از آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آلفا در پرسشنامه سبرنامه های جبران خدمت 0.86 و در پرسشنامه انگیزش شغلی 0.84 به دست آمد بعد از تکمیل پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام) محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که نتایج آزمون فرضیات همان طور که مورد انتظار محقق بود، نشان داد که بر اساس مقدار B ضریب توزیع برنامه های جبران خدمت مستقیم (1.407) به مراتب بیشتر از مقدار ضریب توزیع برنامه های جبران خدمت غیر مستقیم می باشد. مقدار بتا آنها نیز گویای این مطلب بود که دخالت دادن برنامه های جبران خدمت مستقیم دارای سهم و نقشی به شکل مستقیم و بیشتر از دخالت دادن برنامه های جبران خدمت غیر مستقیم است. زیرا بر اساس بتای بدست آمده به ازای یک واحد تغییر در انحراف معیار برنامه های جبران خدمت مستقیم به اندازه 1.407 در انحراف معیار انگیزش شغلی تغییر مستقیم ایجاد می گردد. هم چنین به ازای یک واحد تغییر در انحراف معیار برنامه های جبران خدمت غیرمستقیم 0.348 در انحراف معیار انگیزش شغلی تغییر ایجاد می شود
