تحقیق حاضربه منظور بررسی اثر بازخورد افزوده و تغییر پذیری تکلیف در تمرین جسمی بر اکتساب و یادگیری تکنیک فورهند تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 50 نفر از دانشجویان دختر راست دست و مبتدی دانشگاه کردستان با میانگین سنی(08/1±80/20) به صورت در دسترس انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی به 5 گروه 10 نفره شامل: تمرین جسمی متغیر و ثابت با بازخورد افزوده، تمرین جسمی متغیر و ثابت بدون بازخورد و کنترل تقسیم شدند. تکالیف شامل ارسال توپ به سه نقطه مشخص از میز تنیس روی میز بود در هرگروه پس از آموزش تکنیک فورهند و مشاهده اجرای فرد ماهر پیش آزمون به عمل آمد (آزمودنی ها 10 جلسه تمرینی و در هر جلسه 30 کوشش داشتند). در آخرین جلسه آزمون اکتساب، 48 ساعت بعد آزمون یادداری و بعد از 4 روز آزمون انتقال انجام شد. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد و نتایج تحقیق نشان داد که بین گروه تمرین جسمی متغیر با بازخورد افزوده و گروه تمرین جسمی ثابت با بازخورد افزوده در مرحله یادگیری تفاوت معنی دار بود (01/0p=) و بین گروه تمرین جسمی متغیر بدون بازخورد افزوده و گروه تمرین جسمی ثابت بدون بازخورد افزوده تفاوت معنادار نبود. طبق یافته های حاصل از این پژوهش، تمامی شیوه های تمرینی بر اکتساب، یادداری و یادگیری تکنیک فورهند تنیس روی میز افراد مبتدی مؤثرند و گروه تمرین جسمی متغیر همراه با بازخورد افزوده بهترین عملکرد را در مرحله یادداری و یادگیری نسبت به سایر گروه ها داشتند، این نتیجه با نظریه طرحواره اشمیت و فرضیه بسط و طرح عمل همسو بود.
