امروزه نیاز فراوانی به ذخیرهسازی انرژیهای نوین، بهویژه در مقیاس بزرگ وجود دارد. بههمین منظور استفاده از سیالات جدید برای افزایش بازده، ذخیره و جذب انرژی خورشیدی، مورد توجه واقع شده است. گروه مهمی از سیالات جدید که دارای خواص انتقال حرارت قابل توجهی می باشند، نانوسیال نامیده می شوند. نانوسیالات به وسیله پخش و منتشر کردن ذرات در اندازه های نانومتری در سیالات متداول منتقلکننده گرما، به منظور افزایش هدایت گرمایی و بهبود عملکرد انتقال حرارت، ساخته می شوند. یکی از مهمترین کاربردهای نانوسیالات، در گردآورندههای خورشیدی است. در این تحقیق به بررسی تحلیلی اثرات نانوسیال بهعنوان سیال عامل در گردآورندههای خورشیدی صفحه تخت و در نهایت اثبات افزایش بازده گردآورندهها در صورت استفاده از سیال عامل از نوع نانوسیال، پرداخته میشود. همچنین نتایج تحلیلی بدست آمده در این تحقیق با نتایج تجربی گزارش شده در مراجع، مقایسه میشود. در مقایسه این نتایج، سازگاری و توافق قابل قبولی مشاهده میشود.
