یکی از محصولات کشاورزی اصلی استان کردستان توت فرنگی (Fragaria×ananassa) است که به دلیل داشتن تنفس شدید، بافتی لطیف، میزان آب زیاد، و حساسیت زیاد به انواع پوسیدگی ها، میوه ای حساس و فسادپذیر بوده و طول عمر انباری کمی دارد. استفاده از ترکیبات شیمیایی جهت افزایش ماندگاری پس از برداشت خطرات زیست محیطی زیادی داشته است. تولید و استفاده از پوشش های خوراکی طبیعی، برای ارتقا کیفیت و افزایش عمر انبارداری مواد غذایی گسترش یافته است. این پژوهش در قالب چهار آزمایش هم راستا انجام شد. در سه آزمایش اول اثرغلظت های مختلف پوشش های خوراکی مانند صمغ عربی در دو سطح (2% و 4%)، صمغ فارسی (2% و 4%)، کتیرا (1/0% و 2/0%)، ژلاتین (2% و 4%)، کربوکسی متیل سلولز (1% و 5/0%)، ژل آلوئه ورا ( 15% و 30%)، موسیلاژ ریشه ختمی (1 به 15 و 1 به20 وزنی ختمی-حجمی آب مقطر)، موسیلاژ اسفرزه (1 به20 و 1 به30 وزنی بذر اسفرزه-حجمی آب مقطر) و پکتین سیب (5/0% و 1%) بر کیفیت پس از برداشت و عمر انبارداری میوه توت فرنگی رقم پاروس مورد بررسی قرار گرفت. پس از کاربرد تیمارها در دوره نگه داری در دمای 2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95% در روزهای 0، 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14 میزان کاهش وزن و کیفیت ظاهری جهت انتخاب بهترین پوشش خوراکی مورد بررسی قرار گرفتند. میوه های پوشش دار شده با موسیلاژ اسفرزه 1/20، ژلاتین 2%، صمغ فارسی 4% وکربوکسی متیل سلولز (CMC) 5/0%، از نظر میزان کاهش وزن نسبت به نمونه های شاهد بهتر بودند و از نظر ویژگی های حسی مختلف مانند رنگ، عطر و بو، بافت و طعم مورد پذیرش کلی قرار گرفتند. در آزمایش چهارم اثر پوشش های انتخاب شده فوق بر میوه توت فرنگی در دمای 2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95% در زمان های 0، 3، 6، 9، 12، 15 اندازه گیری شده و خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی مختلفی از جمله تغییرات کاهش وزن، سفتی، رنگ، ویتامین ث، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، محتوای آنتوسیانین کل، فنول و ظرفیت آنتی اکسیدانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش چهارم نشان داد اثر پوشش خوراکی صمغ فارسی 4% و CMC 5/0% از لحاظ خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی و حفظ کیفیت پس از برداشت توت فرنگی اختلاف معنی دار با میوه های تیمار شاهد داشت و دو پوشش خوراکی ژلاتین 2% و موسیلاژ اسفرزه 1 به 20 در کل تفاوت قابل توجهی با تیمار شاهد نداشتند و اختلاف آن ها با میوه های تیمار شاهد معنی دار نبود.
