محمود کوشش صبا

توت فرنگی یک از میوه های با ارزش غذایی بالا می باشد و ماندگاری آن تحت تأثیر عوامل بیماری زا، اختلالات فیزیولوژیکی، صدمات حین برداشت، نرم شدن بافت میوه و از دست دادن آب قرار می گیرد. اخیراً استفاده از اشعه ماوراءبنفش و همچنین استفاده از بسته بندی های حاوی نانو ذرات رس به عنوان یک راهکار برای حفظ کیفیت و گسترش عمر انبارداری میوه مطرح شده است. در این پژوهش اثر تابش اشعه ماوراءبنفش نوع C (UV-C)، با 3 سطح متفاوت (صفر، 2 و 4 کیلوژول بر مترمربع) بر کیفیت رنگ گیری، خصوصیات بیوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم سابرینا در سه مرحله بلوغ (25، 50 و 75%) و همچنین طی آزمایشی دیگر اثر تابش اشعه ماوراءبنفش با 2 شدت متفاوت (صفر و 4 کیلوژول بر مترمربع) به همراه بسته بندی پلی اتیلنی حاوی نانو ذرات رس با 3 درصد مختلف (1، 2 و 3 درصد) بر کیفیت رنگ گیری و خصوصیات بیوشیمیایی و میکروبی میوه توت فرنگی رقم پاروس در طی زمان های مختلف نگه داری (صفر، 3، 6، 9 و 12 روز) در دمای 4 درجه سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول، اشعه ماوراءبنفش سبب تأخیر در کاهش وزن و افزایش مواد جامد محلول گردید. همچنین در تیمار های اشعه ماوراءبنفش میزان رنگ گیری، آنتوسیانین و فنول کل نیز بیشتر از میوه های شاهد بود. این نتایج نشان می دهد که تابش اشعه ماوراءبنفش پتانسیل حفظ کیفیت پس از برداشت و افزایش آنتوسیانین میوه توت فرنگی را دارد. در پژوهش دوم تیمار اشعه ماوراءبنفش به همراه بسته بندی پلی اتیلنی حاوی نانو ذرات رس به طور معناداری کاهش وزن را به تأخیر انداخت اما بر تغییرات سفتی اثر معنی داری نداشت. همچنین میزان رنگ گیری، محتوای آنتوسیانین، فنول کل و میزان مواد جامد محلول در میوه های تیمار شده با اشعه ماوراءبنفش و بسته بندی حاوی نانو ذرات رس بیشتر از نمونه های شاهد بود. جمعیت میکروبی میوه های تیمار شده، در طول ذخیره سازی کاهش یافت. این یافته ها نشان داد که تیمار اشعه ماوراءبنفش به همراه بسته بندی پلی اتیلنی حاوی نانو ذرات رس ممکن است یک جایگزین برای حفظ کیفیت و کنترل پوسیدگی میوه تازه توت فرنگی در طول ذخیره سازی را فراهم کند.