محمود کوشش صبا

میوه توت فرنگی با توجه به سرعت بالای تنفس، کاهش وزن و حساسیت به پوسیدگی میکروبی عمر پس از برداشت بسیار کوتاهی دارد. بسته بندی پلیمری یکی از گزینه های ممکن برای غلبه بر این محدودیت ها و حفظ کیفیت میوه توت فرنگی در طول دوره نگهداری می باشد. تحقیق حاضر در دو آزمایش جداگانه انجام گردید. آزمایش اول به منظور بررسی اثرات بسته بندی با پوشش های پلی اتیلنی مختلف بر تغییرات کیفی و ضایعات پس از برداشت میوه توت فرنگی در طول 18 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد انجام گرفت. میوه های توت فرنگی در چهار پوشش پلی اتیلنی شامل: پلی اتیلن معمولی، پلی اتیلن زیست تخریب پذیر، پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس و پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات مواد معدنی بسته بندی شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که در طول دوره نگهداری کمترین کاهش وزن در میوه های بسته بندی شده با پوشش های پلی اتیلنی زیست تخریب پذیر و پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس مشاهده شد. کمترین سفتی میوه، مواد جامد محلول، ظرفیت ضداکسایشی و بیشترین تغییرات رنگ، بار میکروبی و شاخص پوسیدگی در میوه های بسته بندی شده در پوشش پلی اتیلن معمولی مشاهده شد. در آزمایش دوم میوه های توت فرنگی در پوشش های پلی اتیلن زیست تخریب پذیر، پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس و پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات مواد معدنی و Xtend® در ترکیب با پرتودهی فرابنفش (±UV-C) بسته بندی و سپس در دمای 15 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 65 درصد برای 12 روز نگهداری شدند. بدین منظور میوه ها پس از بسته بندی به دو دسته تقسیم شدند؛ دسته اول در معرض پرتو فرابنفش (2/3 کیلو ژول بر متر مربع) و دیگری بدون پرتودهی بود. نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین مقدار کاهش وزن در طول دوره نگهداری در تیمارهای ±UV-C در میوه های بسته بندی شده با پوشش های پلی اتیلنی زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات مواد معدنی و Xtend® مشاهده شد. بسته بندی میوه ها با پوشش پلی اتیلن زیست تخریب پذیر حاوی نانو ذرات رس سبب حفظ سفتی میوه، رنگ، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ظرفیت ضداکسایشی نسبت به سایر بسته بندی ها در طول دوره نگهداری شد. پرتودهی فرابنفش سبب بهبود ویژگی های کیفی میوه و کاهش بار میکروبی و شاخص پوسیدگی شد. نتایج این دو آزمایش