میوه توت فرنگی دارای بافتی نرم و حساس است و به دلیل محتوای رطوبتی و فعالیت های زیستی بالا، به عوامل بیماری زا حساس بوده و عمر ماندگاری آن پایین است. عوامل قبل از برداشت بر کیفیت میوه موثر بوده و روی عمر ماندگاری پس از برداشت تاثیر می گذارد. تغذیه یکی از عوامل مؤثر بر کیفیت و ماندگاری محصولات است. استفاده از عنصر سیلیس به صورت معمولی و نانو ذرات یکی از عناصر تغذیه ای مفید برای گیاه محسوب می شود؛ ازاین رو در پژوهش حاضر از این عنصر به منظور تغذیه قبل از برداشت و بررسی اثرات آن بعد از برداشت استفاده شد. 12 قبل از برداشت سه بلوک در وسط مزرعه تجاری توت فرنگی رقم پاروس جدا شد و محلول پاشی با کودهای سیلیس معمولی، نانو سیلیس فرموله و نانو سیلیس خالص با فاصله 3 روز یک بار انجام شد. بعد از برداشت میوه ها و انتقال به آزمایشگاه خصوصیات کیفی میوه تازه برداشت شده (روز صفر)، اندازه گیری شد سپس میوه ها به دمای 2 درجه سلسیوس منتقل شده و بعد از 3، 6، 9، 12، 15 و 18 روز نگهداری، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی میوه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی قبل از برداشت با کودهای سیلیس و نانو سیلیس باعث افزایش سفتی بافت، رنگ گیری بهتر (L*، a*)، افزایش میزان اسیدیته قابل تیتراسیون، اسید آسکوربیک، آنتوسیانین و فنول شد و تأثیری بر مواد جامد محلول کل، برخی خصوصیات رنگ (b*) و فلاونوئید نداشت. در طول دوره نگهداری نیز، باعث کاهش وزن کمتر، حفظ بهتر سفتی بافت، شاخص های رنگ، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، مواد جامد محلول کل، اسید آسکوربیک، آنتوسیانین، فنول و فلاونوئید شد. به طور کلی استفاده از کودهای سیلیس و نانو سیلیس به عنوان تغذیه برگی قبل از برداشت، قابلیت استفاده در افزایش عمر ماندگاری پس از برداشت توت فرنگی دارد.
