افت سطح ایستابی از لحاظ مدیریتی بسیار دارای اهمیت بوده و می تواند تأثیرات منفی مانند نشست زمین، افزایش هزینه برداشت و کاهش کیفیت آب زیرزمینی را در پی داشته باشد. آب زیرزمینی مهم ترین منبع تأمین آب در دشت دهگلان بوده و برداشت زیاد، سبب کاهش سطح ایستابی در این دشت شده است. این دشت با وسعتی حدود 780 کیلومتر مربع، یکی از دشت های ممنوعه استان است و با افت سطح آبخوان نزدیک به 37 متر در بین دشت های استان بیشترین افت را داشته است. هدف از این پژوهش مدل سازی سطح آب زیرزمینی و مقایسه عملکرد روش سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی با روش های وزن دهی معکوس فاصله، کریجینگ و کوکریجینگ می باشد. بدین منظور از داده های سطح ایستابی 44 حلقه پیزومتر دشت دهگلان مربوط به شهریور 1395استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آنست که رفتار بار هیدرولیکی در قسمت های مختلف آبخوان، متفاوت بوده و در نتیجه به کار گیری صرف داده های مکانی بار هیدرولیکی برای مدل سازی، نتایج رضایت بخشی ندارد. سطح ایستابی در دشت دهگلان، با توپوگرافی بیشترین همبستگی را داشته و سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی با به کارگیری پارامتر کمکی توپوگرافی دارای 07/0RMSE=، 005/0MSE=، 06/0MAE=، 04/0MBE= و 88/0=R2 بوده و نسبت به سایر روش ها از عملکرد بهتری برخوردار بوده است.
