دشت دهگلان یکی از بزرگ ترین دشت های استان کردستان محسوب می شود که دارای پتانسیل خوبی از لحاظ آب و خاک و شرایط زمین شناسی برای کشاورزی است. در بین مصارف آب زیرزمینی این دشت، بیشترین مصرف به بخش کشاورزی اختصاص دارد. تغییرات بارندگی و برداشت نا موزون از آبخوان، برگشت آب کشاورزی و دیگر عوامل سبب شده تا کیفیت آب این آبخوان در طول زمان ثابت نمانده و با تغییراتی مواجه شود. هدف از این پایان نامه بررسی تغییرات کیفت آب زیرزمینی دشت دهگلان و پیش بینی آن است. برای این کار از توانایی منطق فازی و شبکه عصبی- فازی تطبیق پذیر، بهره گرفته شد. به این منظور از پارامترهای سطح ایستابی، بارش و آنالیز کیفی دراز مدت 30 ساله آبخوان استفاده شد و در ابتدا شاخص کیفی آبخوان بوسیله تعریف استاندارد آب شرب برای منطق فازی برای هر یک از چاه ها تعیین و سپس میانگین هر دوره آمار برداری، برای کل دشت محاسبه گردید. در مرحله دوم پس از محاسبه شاخص کیفی آب، با استفاده از ANFIS تأثیر میزان بارندگی و تغییرات سطح ایستابی بر آن بررسی شد. نتایج حاکی از آن است که کیفیت آبخوان دشت دهگلان طی 30 سال گذشته دارای نوسانات متعددی بوده و بین 68 تا 75 درصد و به طور متوسط 66/71 درصد بوده است. پارامترهای TDS و TH بیشترین تأثیر را بر روی شاخص کیفی آب داشته اند. به طوری که در شرق آبخوان در حوالی قروه پایین ترین کیفیت و حوالی سریش آباد و روستای گنجی نیز بالاترین کیفیت را داراست. نتایج مدل سازی ANFIS نشان داد که این مدل با خطای کمتر از 3 درصد قادر به پیش بینی شاخص کیفی آب، از روی بارش و تراز آب زیرزمینی است. این توانایی در مواقعی که به هر دلیل داده های کیفی در اختیار نباشند، می تواند بسیار مفید باشد.
