آب زیرزمینی مهم ترین منبع تأمین آب در دشت دهگلان است. افزایش نیازهای آبی و برداشت زیاد، سبب کاهش تراز آب زیرزمینی شده است. این دشت با وسعتی حدود 780 کیلومتر مربع، یکی از دشت های ممنوعه استان بوده و با افت سطح آبخوان نزدیک به 37 متر در بین دشت های استان بیشترین افت را داشته است. هدف از این پژوهش مدل سازی سطح آب زیرزمینی و مقایسه عملکرد روش سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی(ANFIS) با روش های وزن دهی معکوس فاصله و سه روش زمین آماری است. بدین منظور از داده های سطح ایستابی 44 حلقه پیزومتر دشت دهگلان استفاده شده که از 80% داده ها برای آموزش مدل و از20% آن ها برای مرحله آزمایش استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که سطح ایستابی در دشت دهگلان، با توپوگرافی بیشترین همبستگی را داشته و سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی(ANFIS) با به کارگیری پارامتر کمکی توپوگرافی دارای 07/0RMSE=، 05/0MSE=، 06/0MAE=، 04/0MBE= و 83/0=R2 بوده و نسبت به سایر روش ها از عملکرد بهتری برخوردار بوده است.
