در اکثر مناطق ایران آب زیرزمینی مهم ترین منبع تأمین کننده آب کشاورزی، شرب و صنعت است. از اینرو، برای حفاظت منابع آب زیرزمینی از آلودگی هایی که آن را تهدید می کند، ارزیابی آسیب پذیری سفره های آب زیرزمینی انجام می گیرد. در این پژوهش به منظور ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت اردبیل از مدلهای DRASTIC و GODS استفاده شده است. در این روش ها با توجه به ویژگی های هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری آبخوان در مقابل عوامل آلاینده پهنه بندی شد و مناطق مستعد به آلودگی در هر دو روش مشخص گردید. نتایج حاصل از روش DRASTIC نشان داد که بیش از نیمی از منطقه در محدوده با خطر آلودگی بالا قرار دارد ولی در روش GODS بیشتر منطقه در محدوده با خطر آلودگی متوسط قرار گرفته بود. در حالت کلی، هر دو روش اکثر مناطق شمال غرب محدوده مورد مطالعه آسیب پذیرتر از سایر نواحی آن نشان می دهد. برای صحت سنجی مدل ها از مقادیر نیترات اندازه گیری شده در منطقه مورد مطالعه استفاده شد به طوری که با انطباق مقادیر یون نیترات بر روی نقشه های آسیب پذیری مشاهده شد که در روش DRASTIC اکثر نقاط با نیترات بالا در محدوده با پتانسیل آلودگی بالا قرار دارد ولی در روش GODS در محدوده با پتانسیل آلودگی متوسط قرار داشت. در همین راستا، همبستگی بین نیترات و نقشه های آسیب پذیری مدل های DRASTIC و GODS محاسبه گردید. همبستگی بین نیترات و مدل DRASTIC در حد قابل قبول تری از مدل GODS بود که این نشانگر کارامدتر بودن مدل DRASTIC در تعیین مناطق آسیب پذیر در دشت می باشد.
