فرایندهای غشایی، از مهم ترین و بارزترین فرایندهای جداسازی می باشند که با استفاده از آنها به طور قابل توجهی در مصرف انرژی صرفه جویی می شود. اما این فرایندها با مشکلات مهمی مانند شار عبوری کم و بروز پدیده ی گرفتگی در سطح غشا مواجه می باشند. مطالعات و تحقیقات زیادی برای حل این مشکلات انجام شده است. یکی از راه های برطرف کردن این مشکلات، ساخت غشاهای لایه نازک مرکب می باشد. ساخت این نوع غشاها موجب بهبود خواص ساختاری و عملکرد جداسازی نسبت به غشای نامتقارن شده است. در این تحقیق با استفاده از نانوالیاف الکتروریسی شده ی پلی آکریلو نیتریل و بکار بردن آن در لایه ی میانی غشاهای الترافیلتراسیون با لایه ی فعال پلی سولفون، سعی شده است عملکرد غشای نامتقارن پلی سولفون در جداسازی مخلوط آب و روغن بهبود داده شود. نتایج نشان داده است که این نوع غشاها نسبت به غشاهای نامتقارن از شار عبوری بسیار بالاتر و مدت زمان کارکرد بیشتری برخوردار بوده و همچنین موجب بهبود میزان جداسازی شده است. میزان شار غشاهای TFCتا حدود 80% بیشتر از غشاهای نامتقارن است. بنابراین استفاده از نانوالیاف در ساختار غشای TFC، به علت ساختار کاملا متخلخل، مقاومت کمتری در برابر انتقال جرم از خود نشان داده و موجب افزایش شار خروجی از غشا می شود. همچنین به دلیل دارا بودن تخلخل سه بعدی در این لایه، پدیده ی گرفتگی در غشا به تعویق می افتد. در این مطالعه تاثیر افزودن سلولزاستات به عنوان یک عامل آبدوست بر میزان شار خروجی و درصد جداسازی نیز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که افزودن سلولزاستات، موجب افزایش میزان جداسازی غشاها می شود.
